Przywódcy 13 kościołów chrześcijańskich w Szwecji, w tym katolicki kardynał Arborelius jednogłośnie zaprotestowali przeciwko paleniu świętej dla muzułmanów księgi Koranu. W wydanym oświadczeniu napisali, że palenie książek dla wielu ludzi uznawanych za święte jest barbarzyństwem.

Hierarchowie uznali je również za obrazę wiary i uczuć religijnych. Działania prawicowych ekstremistów, w ostatnich tygodniach w kilku szwedzkich miastach, nazwali zagrożeniem dla praw człowieka do wiary i praktyk religijnych.

Akcja palenia Koranu, zapoczątkowana przez Rasmusa Paludana lidera duńskiego ultraprawicowego ugrupowania Stram Kurs, ma oczywiście na celu prowokowanie islamskich radykałów. Takie akcje powinny być przez społeczeństwo potępiane, choć jednakowo w Danii czy Szwecji, prawo nie zabrania szydzenia z religii.

Szwedzka policja nie udziela jednak zezwoleń na manifestacje, podczas których organizatorzy zapowiadają palenie Koranu, z powodu możliwości popełnienia przestępstwa. Chodzi o nawoływanie do nienawiści. Choć prawo do swobodnego wyrażania opinii również na temat religii zapisane jest w szwedzkiej konstytucji i z tego powodu powinno być traktowane jako nadrzędne, to w Szwecji dla wyznawców islamu robi się wyjątek.

Przykładów na to, że mahometanie mogą cieszyć się tam większymi przywilejami niż wyznawcy innych religii, jest wiele. Na przykład szwedzka opieka społeczna bardzo rzadko decyduje się na przykład na tymczasowe odebranie nieletniego rodzicom pochodzącym z Bliskiego Wschodu i umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej. Niemal zawsze w takich przypadkach reaguje liczna rodzina nieletniego i wymusza na urzędnikach zmianę decyzji.

Szwedzkie władze niestety wola chować głowę w piasek, kiedy dochodzi do przypadków napaści przez islamskich imigrantów na Żydów czy chrześcijan. Sprawcy raczej nigdy nie są za to pociągani do odpowiedzialności karnej. Z reguły uchodzi im to na sucho, ze względu na ich młody wiek, brak świadków lub dowodów napaści.

Dzięki wszechobecnej poprawnowści politycznej, strachem przed przełożonymi oraz osobistą zemstą ze strony zorganizowanych grup przestępczych, działania szwedzkiej policji zostały obecnie częściowo sparaliżowane.

Duża część mieszkańców przedmieść uczciwych i lojalnych wobec państwa, została przez nieodpowiedzialnych polityków oddana w ręce ludzi, dążących do podporządkowania ich sobie i przygotowujących się do objęcia w przyszłości władzy.